zabłąkać się

zabłąkać się: zabłąkać się {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIIIa, zabłąkać sięam się, zabłąkać sięa się, zabłąkać sięają się {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zmylić, zgubić drogę; zabłądzić, pobłądzić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zabłąkać się w lesie, w obcym mieście. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'błąkając się, błądząc, dotrzeć do jakiegoś miejsca; znaleźć się gdzieś przypadkiem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mój pies zabłąkał się aż na drugi koniec miasta. Chodząc po lesie, zabłąkałem się pod ruiny zamku. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zostać gdzieś umieszczonym w sposób niezauważony; zawieruszyć się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poszukaj dobrze tego listu, może zabłąkał się gdzieś w zeszycie. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

zabłąkać się — dk I, zabłąkać sięam się, zabłąkać sięasz się, zabłąkać sięają się, zabłąkać sięaj się, zabłąkać sięał się 1. → zabłądzić w zn. 1 Zabłąkać się w dużym mieście. 2. → zabłądzić w zn. 2 Autostopem zabłąkał się nad morze. Niedźwiedź zabłąkał się pod… … Słownik języka polskiego
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
zabłądzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zabłądzićdzę, zabłądzićdzi, zabłądzićbłądź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stracić orientację, zgubić się; zabłąkać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabłądzić w lesie. Zabłądzić w obcym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabłądzić — dk VIa, zabłądzićbłądzę, zabłądzićbłądzisz, zabłądzićbłądź, zabłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, pobłądzić, zabłąkać się» Zabłądzić w lesie, w nieznanej okolicy. Gdzieś łatwo zabłądzić. 2. «błądząc,… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias